Verjaardag

Vandaag is het dan zover - eindelijk - Axel is jarig!!

Ik heb gisteravond voor de laatste keer een knuffel gekregen van een 8-jarige jongen en we zijn deze morgen (in de vroege uurtjes natuurlijk) gaan zingen voor een 9-jarige.

Het moet gezegd, het verschil is onwezenlijk groot ;-)

Hij is superenthousiast dat hij nu eindelijk een kwartiertje later naar bed mag en dat de volgende stap nu 10 jaar is.

Ze zijn toch ni te doen hoor, 't kan werkelijk niet snel genoeg gaan, terwijl het voor ons ondertussen al een beetje langzamer zou mogen.

Ze worden toch zo snel groot, op zich is dat natuurlijk zeer prettig maar nu zou ik toch graag hebben dat ze een keer een paar jaar blijven steken zodat ik de tijd krijg om te genieten voordat ze te groot worden en de deur uit gaan, brrr 'k mag er nog niet aan denken!

Verjaardag Axel

Hét gespreksonderwerp heden ten dage - hoe kan het ook anders - is Axel's verjaardag.
We hebben gisteren al een eerste verjaardagsfeestje gehad met de meter en de peter, heel gezellig en heel leuk.
De zenuwen over welke kadootjes hij zou krijgen zijn over.

Hij heeft alles gehad wat zijn kleine hartje begeerde: een trampoline van ons, een centje van zijn peter en een 'Dig-a-dino skeleton' van zijn meter.
Nu komt het volgende spannende moment : hoeveel verjaardagskaartjes gaan er toekomen?

Hoe het komt weet ik niet maar onze kids hechten ernorm veel belang aan het krijgen van verjaardagskaartjes, de feestjes, kadootjes alles mag zijn hoe zij het willen als er geen verjaardagskaartjes toekomen is het geen geslaagde verjaardag.
Daarom een kleine oproep .... stuur een kaartje naar Axel.
Ons adres voor diegene die anders te ver moeten gaan zoeken ;-)
Axel Demullier - Groot Bijgaardenstraat 194 - 1082 Brussel
In zijn plaats alvast nen dikke kus hiervoor.

Slaap

Wat mij toch nog steeds verbaasd is het slaapgedrag van mijn kids. Ik heb vroege vogels in huis.

Arno was heeft altijd al weinig slaap nodig gehad zowel als baby en later als peuter en kleuter was hij steeds wakker rond de zeven. Hij liet ons wel met rust tot acht maar dan was voor hem de dag al half voorbij, had honger, wou buiten spelen .. je snapt het, we moesten ook opstaan.

Bo liet ons al iets langer met rust, ttz voor haar begon de dag écht goed tegen achten en dan nog zeer rustig aan, zij is duidelijk geen ochtendmens.

En dan kwam Axel ;-) voor hem heeft de ochtendstond wel degelijk goud in de mond. Zes is een prachtig uur om op te staan en dat komt hij ons dan ook elke dag vol enthousiasme vertellen aan de rand van ons bed: GOEDEMORGEN, ik ben wakker! maar ik zal stilletjes zijn hoor, ik zal niemand wakker maken (??)

Voor al diegene die dit slaapgedrag herkennen is er hoop, Arno en Bo zijn al in het stadia van: YES 't is week-end, lekker lang uitslapen. Axel nog niet maar ik heb hoop op de toekomst ....

alleen, ik ben ondertussen zo gewend aan dit vroege uur, de stilte in huis, lekker kopje koffie, alleen met de krant of op internet dat ik dit niet meer zou willen missen.

Website

Voor diegene die via de link op de blog er niet geraken:

http://www.dadsproject.com/Klokkijken/klokkijken.php

Have fun...

Kloklezen

Niets zo moeilijk als kloklezen, voor ons is dit zo'n alledaags iets ... in 1 oogopslag zien we hoe laat het is zonder erbij na te denken, zowel analoog als digitaal.

Voor de kinderen blijkt dit niet zo evident te zijn.

Axel heeft van zijn meester een hele leuke site gekregen om dit kloklezen op te oefenen.

Aan heel wat van jullie - die regelmatig op deze blog komen - had ik beloofd deze link eens door te geven: hier hebben jullie hem: 'de sprekende klok'.

Succes verzekerd!

Hotel

Blijkbaar plannen wij onze vakanties volgens een bepaald stramien waar we tot vorig jaar zelf geen besef van hadden.
Het ene jaar trekken we naar het zuiden en logeren we op een camping of in een vakantiehuisje, het volgende jaar trekken we de bergen in en logeren we in een hotel.
Dit jaar gaan we naar Oostenrijk dus je raad het al vorig jaar waren we in een vakantiehuisje in Frankrijk.
De kinderen vonden het een beetje spijtig voor ons dat we niet konden profiteren van de luxe van een hotel - je weet wel: ontbijt staat klaar, bedden worden gemaakt ... niet denken aan boodschappen of aan een of ander dagelijkse beslommering. Enkel denken aan wandelen, zwemmen, lekker niets doen.
Ze vonden dat we wel op zijn minst 1 week-end hotel verdienden per jaar en besloten dit thuis voor ons te organiseren.
Weken voorbereiding zijn hier vooraf gegaan!
Samen organiseren, vergaderen, taken verdelen.
En het was geslaagd, aan alles werd gedacht:

De naam van het hotel werd: Hawai Resort
... en een resort werd het! al onze meubels werden vakkundig verhuisd, een zwembad kwam in de plaats. De tuinplanten werden - om de exotische sfeer te benadrukken - binnen geplaatst. Om de romantische sfeer in huis te halen werden er papieren hartjes op ons bed gestrooid.

Het bureau werd omgebouwd tot de 'receptie' waar we ons moesten registreren en GSM's afgegeven :-( Het salon werd omgetoverd tot een recreatieruimte. Menu's werden ontworpen en opgesteld. De keuken werd voor ons verboden terrein. Er werd eveneens een activiteitenprogramma gemaakt met vermelding van de plaatselijk toeristische bezienwaardigheden, de shoppingcentra in de buurt, de wellness mogelijkheden (zelfs massage werd er voorzien).

Ik moet toegeven dat we de eerste paar minuutjes beiden in lichte shock waren maar ze stonden daar alle 3 zo te glunderen dat we niet het hart hadden dit te laten merken. We besloten om er voor 100% van te genieten.

Ons ontbijt werd geserveerd zoals een resort betaamt, gekookte eitjes, vers sinaasappelsap en verse broodjes, ze hadden het zo druk om voor ons te zorgen dat ze zichzelf vergaten.

Na het ontbijt werden we attent gemaakt op alle recreatiemogelijkheden in de buurt. We besloten te gaan shoppen.

Ondertussen werd er voor een koud buffet gezorgd, tomaat garnaal, perzik met tonijn, hespenrolletjes, zalm ...

Na de afrekening - tja, voor wat hoort wat en geen enkel hotel is gratis ;-) - hebben we samen terug alles op z'n plaats gezet. Het zwembad binnen zorgde wel voor enkel problemen ... waar moesten we terug met al dat water naartoe? We hebben dan maar van de gelegenheid gebruikt gemaakt onze vloer een te schrobben met héél véél water ;-)

's Avonds lagen de kinderen uitgeteld in de zetel en lieten ons weten dat we hierop niet elk jaar moesten rekenen. Arno - die zichzelf had aangesteld als manager - liet ons weten dat tot hiervoor eigenlijk nooit werkelijk had beseft hoeveel werk een huishouden runnen eigenlijk was en dat hij toch wel heel veel respect had gekregen voor al wat wij voor hun doen.

Fotomodel

Bo kan er maar niet genoeg van krijgen .... maar we hebben dan ook de schattigste, mooiste, slimste, grappigste hond van héél de wereld.

Sorry voor al die andere exemplaren ;-)

beekje vs waterval

Het is niet gemakkelijk hoor, puberen. En dan heb ik het nu niet enkel over het lichamelijke.

Al die veranderingen, het is niet altijd simpel om daarmee om te gaan.

Het uiterlijk wordt belangrijker omdat je ervan bewust bent dat anderen je daarop beoordelen. Je wil erbij horen maar je wil niet je eigen identiteit verliezen.

pfff...

ik ben blij dat ik daar reeds heelhuids ben doorgesparteld!

ik ben verbaasd dat ik niet vergeten ben hoe dit alles voelt.

ik ben trots dat ze me hierin genoeg vertrouwen om me in vertrouwen te nemen.

ik hoop dat hun weg naar volwassenheid verder verloopt zoals een zacht stroomend beekje - OK, af en toe een waterval is niet te vermijden - maar geef toe, zo'n beekje is ook niet mis ;-)

Multimedia

Waar de multimedia toch allemaal niet goed voor is ;-)

Hugo had toch een fototje op zijn GSM van het zwempartijtje in Bütgenbach, spijtig genoeg juist zonder Gorki maar wel met 4 prachtkinderen ... ook niet te versmaden natuurlijk ;-)

Zwemmen

Weer een prachtig weertje met zo'n verlengd week-endje is dat natuurlijk dubbel zo leuk.
We hebben gisteren in een opwelling beslist om samen met vrienden een dagje Ardennen te doen. We hebben elk een hond dus proberen we met die beestjes toch ook rekening te houden.
Kinderen spelen graag in 't water, Zidane ook - dat wisten we al - maar Gorki, geen idee, we zouden het snel genoeg weten. We besloten richting Bütgenbach te trekken voor een wandeling rond het stuwmeer.
Aan het meer aangekomen eerst onze pick-nick verorberd terwijl de kinderen met een boterhammetje in de hand al de zwembroekjes, bikinietjes en badpakjes aantrokken. Ze vonden het ongeloofelijk tof om - zomaar - in de vrije natuur te kunnen zwemmen. Om onze verdere uitstap veilig te stellen hebben we Gorki een klein duwtje aan de poep gegeven en ja hoor!
Hij kan zwemmen! (stom dat we ons fotoapparaat vergeten waren)
Aan't eind van de dag wisten we niet wie er nu eigenlijk het meest van deze uitstap heeft genoten?

De kinderen? omdat ze aan elk klein strandje of baaitje naar hartelust mochten spelen en zwemmen met de honden?
De honden? omdat ze aan elk klein strandje of baaitje naar hartelust mochten spelen en zwemmen met de kinderen?
Wij? omdat zowel kind als hond tevreden was?

Mama

Wanneer ben je mama?

Als je zwanger bent, of bij de geboorte? en wat is dan geboorte? leven geven of leven krijgen?

onze kindjes hebben wij voor hen gekozen of zij voor ons? Soms zijn dat de dingen die ik me afvraag ... Volgens mij begint mama zijn op het moment dat je voor een kind kiest - op welke manier dan ook - maar stoppen met mama zijn ... kan niet.

Zo is bij ons moederdag een dag van onvoorstelbare uiterste:

Bij ons thuis: onze 2 kleinsten die nog onder schoolse begeleiding vol trots hun gedichtje/tekstje 's morgens aan bed komen opzeggen met hun - zo schattig - kadootje. Arno die - wegens geldgebrek (welke tiener heeft geen geldgebrek) - een eigen tekst/versie had gemaakt op Ruby van de Kaiser Chiefs.

Mijn mama: 68 jaar en reeds een 10-tal jaar slachtoffer van de ziekte van Alzheimer. Moederdag hebben we samen doorgebracht in de tuin met een taartje en een ijsje. Ondanks het feit dat ik niet zeker ben of ze nog wel weet wie ik ben, zag je ze genieten van deze namiddag.

Oma: een niet te stoppen stroom van energie, heeft werkelijk geen tijd voor moederdag want ze moet alweer naar een of andere activiteit, wandelen, dansen, engelse les ...

Maar we blijven allemaal mama, op welke manier dan ook, dus aan alle mama's: EEN HELE FIJNE DAG VANDAAG!!

Zonnetje

We genieten momenteel van een prachtig zomerweertje in ons belgenlandje, we genieten ervan, volop.

Ijsjes, aardbeien, bbq tot in de late uurtjes met vrienden of onder ons we proberen het onderste uit de kan te halen.

Zo'n weertje is ook weer eens een gelegenheid om van minder prettige klusjes en leuk karweitje te maken: ramen lappen is er zo eentje, in de winter een zeer vervelend klusje maar in de zomer ... geen probleem hoor!

Dus deze morgen kindjes naar school, hond uitgelaten, emmertjes naar boven en hups ...

Terwijl ik de ramen van de kinderkamers van een laagje vuil aan het ontdoen was hoor ik een rij kinderen voorbij ons huis lopen - heelwaarschijnlijk een klasje naar de bib - even uit het venster leunen en ja hoor, het klasje van Axel. Ik wou al bijna zwaaien toen ik het stemmetje van Axel herkende: 'neen, dat mag je niet doen, mijn moeder is thuis'

?! moeder?! en niet meer mama? ik wist wel dat er ooit een dag kwam dat ik niet meer mama, mams, mamietje of moetje ging zijn, maar moeder? dat was wel even wennen moet ik eerlijk toegeven.

Toen ik deze namiddag van 't werk thuiskwam kwam hij onmiddellijk aangelopen, 'ha die mams van mij' + een dikke zoen.

Oef, blijkbaar ben ik moeder voor de vriendjes en in't openbaar maar thuis ben ik nog steeds mama, tof!

Week-end (deel 2)

Zaterdag 3mei
Vandaag gingen we op 'verkenning'. De chiroleiding heeft hun kampplaats gevonden en gekozen voor augustus 2008 en aan de volwassen begeleiding en de kookploeg om ter plaatse te gaan kijken wat voor praktische maatregelen er moeten getroffen worden.
De kampplaats is prachtig, een zeer grote wei met een stukje bos om de tenten in op te slaan, alleen, geen electriciteit en geen water bij de hand. Dus dat zal nog effe zoeken zijn maar zoals elk jaar komt dat in orde, moet wel ;-)
Het is onvoorstelbaar dat er in België - toch redelijk volgebouwd - nog zo'n prachtige verlaten plekjes bestaan, geen levende ziel (op een paar koeien na) in een wijde omtrek van ongeveer 8km, voor geluidsoverlast hoeven we dit jaar niet bang te zijn.
's Middags zijn we samen in een lokaal restaurantje iets gaan eten. Ook dat was niet te doen! superlekker voor een meer dan redelijke prijs.
Ook voor de kinderen kon de pret weer niet op. Toen we op zoek gingen naar de winkels waar we onze boodschappen kunnen doen tijdens het kamp bleek er in Philippeville allerhande festiviteiten te zijn mét een plaatstelijke kermis - tja we konden dus niet anders dan een terrasje te doen terwijl zij zich op de kermis aan't amuseren waren.

Zondag 4 mei
Na de puppyklas gingen we allen naar het communiefeestje van Tessa - plechtige communie deze keer - en weerom was alles aanwezig om het iedereen naar zijn zin te maken:
vrienden (ruimschoots aanwezig)
zon (overvloedig)
ruimte om te spelen (overvloedig)
drank (ni te doen)
eten (stuk voor stuk om duimen en vingers af te likken)
dessertjes (weer ne keer lekker)
We hebben al onze wilskracht moeten samenrapen om op een deftig uur naar huis te gaan, want 't zag er niet naar uit dat dit iets van korte duur ging zijn, maar spijtig genoeg komt zondag voor maandag, .... Dus nog ne keer, Tessa, Ronny, Nadine en Inneke 'T WAS SUPER! BEDANKT!!

Week-end (deel1)

Er zijn zo van die zalige week-ends waar geen eind aan lijkt te komen.
Dit was zo'n uitzonderlijk week-end: er was donderdag 1mei en vrijdag 2mei en dan natuurlijk de gewone zaterdag en zondag, om het plaatje compleet te maken hadden we beslist om samen woendag 30april verlof te nemen en zo te genieten van een extra lang weekend ... we hebben dan ook het onderste uit de kan gehaald!
Woendag 30april.
Een voormiddagje winkelen, 's middag een boswandeling en 's avonds een hapje gaan eten met vriendinnen terwijl de papa met de kinds uit eten is gegaan. Allemaal hebben we ervan genoten, dus wat moet dat meer zijn?
Donderdag 1 mei.
Het was redelijk wisselvallend weer maar aan de kust zou het mooi worden, dus, na de puppyklas met z'n allen naar zee. Het was daar zalig, eerst een mooie lange wandeling langs een (bijna) verlaten strand en dan daarna een ijsje, brusselse wafels, een pannekoek, en een kaasbordje (voor wie zou dat kunnen geweest zijn?!).
Vrijdag 2 mei.
Tijdens het communiefeestje van het zoontje van onze vrienden hadden we terug 'oude'kenissen ontmoet en promt onze vriendschap terug een nieuwe implus gegeven. We zouden elkaar niet meer zo lang uit het oog te verliezen en gingen er een gezellig avondje van maken - wel 't was gelukt! Aperitiefjes, een spagske, spelen, zingen (de foto's zijn gelukkig zonder geluid)