Goed Leven

Hier staan we eigenlijk te weinig stil bij: wat een goed leven wij in België hebben.

Door mijn ingreep ben ik me hiervan weer eens zeer sterk van bewust geworden.

Bij het verlaten van het ziekenhuis heb ik strikte 'gedragsvoorschriften' meegekregen, ik bespaar jullie de details maar het is een getypt recto/verso A4tje! Tot 8/12 mag ik max een half uurtje rechtstaan, om dit te compenseren moet ik daarna minstens 1 uur platliggen, dus niet met een zacht kussentje in de rug comfortabel een boekje lezen - neen: plat!

enfin .. dat is het probleem niet wat moet moet en verder moet je daar niet over zeuren, het is nu eenmaal zo.

Waar ik het moeilijk mee heb is het niets doen (niet te geloven hé) en dat bijgevolg alles voor Hugo is. Nu zijn er wel meer mensen die fulltime werken en daarbij een huishouden runnen, maar hij werkt meer dan zijn dagen ;-) doet het huishouden en heeft dan ook nog een keer mijn beslommeringen erbij (grote wandelingen met Gorki, schoenen kopen voor Arno, nieuwe jeans voor Axel, de kinderen brengen en halen van hun bezigheden - met dank aan oma - enz enz)

Dit weekend werd duidelijk dat dit écht niet te doen was daar dit toch nog tot eind december op dezelfde manier zal doorgaan.

Maandagochtend heb ik contact genomen met onze mutualiteit en woensdagmiddag komt al voor de eerste keer een gezinshulp!




Deze dame komt 1 keer per week onze huishoudelijke taken overnemen: beetje opruimen, beetje strijken, boodschappen en eten klaarmaken.

We zijn hiermee bij voorbaat al in de wolken, ik weet niet zeker maar ik denk niet dat dit in veel landen mogelijk is ... en dit na 1 telefoontje!