Muziek

Om te vermijden dat we tijdens lange autoreizen moesten luisteren naar 'kinder-muziek' hebben we bewust gekozen om dit NIET in de CD-speler te steken.
Om toch een prettig alternatief te hebben waar ook de kinderen iets aan hebben namen/nemen we steeds een uitgebreide collectie kleinkunst mee.
Resultaat is nu dat onze kinderen hun klassiekers kennen en dat ze deze muziek ook leuk vinden - onze hond noemt trouwens Gorki ... genaamd naar ... 'Mia' is namelijk 'ons' liedje.
Ook uit de hedendaagse nederlandstalige muziek weten ze onmiddellijk de blijvers te kiezen.

Arno zijn favoriet is: Ongelukkig van de Fixkes.
Bo valt voor : Jij bent zo van Jeroen van der boom.
Axel heeft het nog steeds voor de eerste hit van de Fixkes : kvraagetaan.
Klik maar op de links en luister mee ...

Knuffels

Als er iets is wat minder evident wordt bij beginnende pubers is het wel knuffels.

Dus als deze spontaan even langskomen is dat dubbel genieten.

Arno die in de keuken - toevallig - langskomt, terwijl ik daar druk bezig ben, en dan op zijn typische norse toon 'zoen' afdwingt en dan eventjes kort bij me aan komt leunen, hmmm heerlijk.

Axel, die natuurlijk niet de kleinste wil zijn, en dus voorbeeld volgt van de grootste, maar die toch zijn dagelijkse portie knuffels nodig heeft. Hij komt dan langs als hij zeker weet dat er niemand anders in de buurt is om toch snel een knuffel te krijgen/geven. 's Avonds bij het slapengaan, een zoen, nog een zoen én nog een allerlaatste zoen en dan nog één keer neuze, neuze wil. hmmm zàlig.

Bo die, bijna dagelijks, tot de vaststelling komt dat ik toch wel de liefste mama van de héle wereld ben .... neen eigenlijk van het hele universum, wat kan een mens nog meer verlangen?

Uit de 'oude' doos

Niets dat de kinderen liever doen dan foto's kijken.
Onze albums zijn de drukst bekeken boeken die we hier in huis hebben.

Nu we het eerste zonnetje hebben gezien werden de de albums van de vorige zomervakanties bovengehaald ... en inderdaad dan moet ik even voor het collectief geheugen spelen.

Onze vakanties zijn eigenlijk nog steeds dezelfde: genieten van elkaars gezelschap, zon, zwemmen, wandelen kortom samen leuke dingen doen.

Hier is een kleine impressie van onze zomervakantie 2001.

Communiefeestje Dieter

Eindelijk was het zover, Dieter deed gisteren zijn eerste communie. We keken er allemaal naar uit, wie kan ons ongelijk geven want alles in overvloed aanwezig:

• vrienden (volop aanwezig)
• zon (volop aanwezig)
• drank (overal aanwezig)
• eten (onwaarschijlijk aanwezig er was een stroom verzorgde hapjes die niet leek te stoppen)
• rust
• aangenaam gezelschap (volop aanwezig)
• kinderen (volop aanwezig)
• honden (goed vertegenwoordigd)

.... en dit alles in perfecte harmonie, een mens zou van minder lyrisch worden.
Dus aan allen die erbij waren, geniet nog een keer met deze slide show, aan allen die er niet bij konden zijn ... geniet van de prachtige sfeerbeelden van een prachtig feest met prachtige mensen:

Groeischeuten

Bo groeit ze schiet omhoog als een bloempje naar het eerste zonlicht.

Na een normale zwangerschap van 40weken werd onze kleine pruts geboren op 28maart 1997, ze woog 2.220 en was 42 cm groot, elf jaar later meten we 1m45 en weegt ze 31.4kg!

Altijd is ze bij de kleintjes geweest, iedereen schatte haar steeds minstens 1 jaar jonger dan ze werkelijk was - absoluut niet leuk natuurlijk.

En dan plots ... sinds september vorig jaar is ze aan haar inhaalmaneuver begonnen. Van de kleintjes, naar de grootste van de kleintjes, de kleinste van de middelmaat en nu is ze bij de grotere middelmaat. Zij vindt dit natuurlijk superleuk maar wij kunnen niet meer volgen met kleren kopen - wat zij ook superleuk vindt natuurlijk.

Eerst dacht ik nog dat het aan onze wasmachine lag, maar aan onze kleding mankeert niets....

Dus ben ik vandaag weer maar eens gaan winkelen - en tussen ons gezegd en gezwegen, zo erg was dat niet.

Boomstudies

Wat is de beste plek om ongestoord te kunnen studeren?

Juist! boven in een boom;-)

GRRR

Wat ik niet begrijp is hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat er in het tijdperk van de communicatie zo slecht wordt gecommuniceerd?

Je kan elkaar iets laten weten via mail, SMS, chat en God weet wat nog meer.. maar praten, ho maar! dat is al iets moeilijker aan het worden. Vertrouwen op iemands woord of gewoon iemands woord voor waarheid nemen is blijkbaar niet zo evident. Geschreven tekst, daar draait het om: alles moet kunnen bewezen worden, wie? wat? wanneer?....

Ik hoop dat er nog ouders zijn die praten - écht praten - belangrijk vinden en dat onze kinderen dan wel mogen opgroeien met al deze communicatie-middelen/snufjes maar dat ze het samen praten, lachen (ipv mopjes door te sturen) en samen luidop nadenken niet verleren.

Zou dit een te grote ambitie zijn?

Ik hoop van niet!

Sprakeloos

Axel en Bo zitten in het gemeenschapsonderwijs (GO) en bijgevolg hebben we de keuze in onderricht in de godsdienstovertuigingen. Wij hebben voor 'Katholieke godsdienst' gekozen. De juf die hiervoor werd aangesteld is zéér gedreven. Haar religieuse overtuiging gaat heel ver en ze wil graag dat haar leerlingen haar persoonlijke visie hierin volgen .. soms zeer tot ongenoegen van de leerlingen.

Onlangs ging het in de les over taalgebruik, met name 'ongepast' taalgebruik.

De kinderen mochten om beurt een 'scheldwoord' vernoemen - netjes elk om beurt natuurlijk.

Jullie kunnen zich al inbeelden dat ze van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt om zich v o l l e d i g maar dan ook v o l l e d i g te laten gaan en woorden als 'shit' , 'potverdorie' en 'nondedjuu' vielen er dan ook als bij bosjes uit de lucht, en telkens moest de juf effe met haar ogen knipperen en slikken - tot groot jolijt van de kinderen ..... tot Bo aan de beurt kwam.

Hier was haar versie over 'ongepast' taalgebruik: "Jézus Christùs Mària Jozef".

en ja .... de juf was sprakeloos.

Jeans

Hoe worden de jongensbroeken op de 'juiste' manier gedragen?
Da's ni zo simpel als je zou denken.
Gewoon rond de middel? eventueel met een riem om er zeker van te zijn dat deze op de juiste plaats blijft? , neen ... zo kun je je niet kunnen vertonen.
De broek moet op de juiste ronding van het achterwerk bijven 'hangen'.
Sinds het laatste incident - waarbij Arno zijn broek zo laag was dat bij het stappen zijn broek gewoonweg middendoor was gescheurd - mag - zijn broek terug 'iets' hoger.
Tja ... elke generatie heeft zo wel zijn mode .... toen wij tieners waren moesten onze broekspijpen zo smal zijn dat we er voor op het bed moesten liggen om deze aan en toe te krijgen.
Als we nu die foto's terug te zien krijgen denken we ook pfff.... hoe hebben we dat ooit aangekregen.
Vandaar deze foto, misschien zal hij binnen een 10-tal jaar dezelfde reactie hebben ....pfff... vond ik dat toen cool???

Gorki's eerste scheerbeurt

Vandaag Gorki's eerste scheerbeurt, mijn eeuwige dank aan Mark (fokker van dit prachthondje). 'k Zou het zelf niet beter hebben gekund ;-)

Voor het 'groot' onderhoud:
Na het groot onderhoud:

Ja, ja, nog altijd hetzelfde hondje.

Zomaar een gesprek ...

Bo en ik komen terug van de hondenschool, dit is een samenvatting van ons gesprek onderweg:

zij: oh, ik heb toch een druk leven hé mama.
ik: hoe bedoel je?
zij: hewel, naar school gaan huiswerken maken, lessen leren en dan nog:

• op maandag: notenleer
• op dinsdag: accordeon
• op woensdag: notenleer en daarna toneelklas
• op donderdag: hondenschool
• op vrijdag: eindelijk vrij!
• op zaterdag: ballet
• op zondag: hondenschool

ik: tja...
zij: jij hebt eigenlijk niets te doen hé mama
ik: ????
zij: ja, da's toch waar, wat zijn eigenlijk jouw hobby's?
ik: eerlijk gezegd Bo, ik heb niet zoveel tijd voor een hobby
zij: maar allée, hoe komt da, je werkt nu toch maar halve dagen?
ik: ja, dat is waar maar weet je, er is ook nog steeds (en daarmee bedoel ik eigenlijk altijd!) de was en de strijk, de boodschappen, eten maken, opruimen en af en toe toch ook een keer kuisen, kindjes naar school brengen, meehelpen met huistaken of werkjes die moeten gemaakt worden voor school. Op de koop toe heb ik een dochter die op maandag notenleer heeft, op dinsdag accordeon, op woendag notenleer én toneelklas, op donderdag gaat ze met haar hond naar de hondenschool, op vrijdag ben ik eindelijk een keertje vrij, op zaterdag moet ze naar ballet en op zondag gaat ze opnieuw naar de hondenschool. En ik heb op een of andere manier de taak gekregen om deze 'bezige bij' te brengen en op te halen ...
zij: ooooohhh
ik: wat denk je nu?
zij: tja..
ik: weet je, jouw hobby' nemen een groot deel van mijn tijd in beslag maar ik vind dat helemaal niet erg hoor. Ik doe dit graag als ik maar weet dat je er soms even bij stilstaat dat dit allemaal niet zo evident is.
zij: ja, dat is écht wel waar, maar weet je mama: ik denk toch dat mama zijn veel meer werk meebrengt dan dat ik eigenlijk dacht - een effe nadenken en info verwerken pauze - ik ga niet te snel aan kindjes ga beginnen hoor! Jij heb écht wel een héééél druk leven.

Overwinning in Planckendael

Axel heeft een overwinning op zichzelf behaald!

Hij heeft het niet zo op hoogtes, maar tijdens de schattenjacht in Planckendael moesten de kinderen op een bepaald moment de ladder op en door de boomtoppen naar de andere kant van de weg. Niet zo evident voor iemand met hoogtevrees ... en toch heeft hij het gedaan.

Halverwege werd hij opeens ontzettend bang maar onder luid gejuig en applaus van zijn vriendjes heeft hij toch doorgezet. Hip hip, hip hip hoera!!

Wij waren natuurlijk o n t z e t t e n d trots op onze jongste en Axel zelf was 's avonds heel moe maar vooral zééér voldaan.

Generatiekloof

Nooit gedacht dat ik daar zo vroeg last mee zou hebben. Ik ben voor vrije opvoeding, ben zéér tolerant (al zeg ik het zelf), ze mogen heel veel van mij écht waar ..... maar toch is daar die 'generatie-kloof'. Hiermee bedoel ik niet dat we elkaar niet begrijpen of geen begrip hebben voor elkaars standpunt, neen daar gaat het helemaal niet om. Het gaat erom hoe wij vroeger op straat speelden, in het parkje om de hoek... we vertrokken 's morgens kwamen 's middags naar huis voor een boterhammetje en oeps weer rolschaatsen aan weg... en nu?

Als Bo mij vraagt of ze even op de wei achter ons huis alleen mag gaan spelen omdat het daar toch zo leuk is - niemand ziet haar daar, dan is mijn eerste reactie 'ha nee' ik zie haar daar namelijk niet. Maar beginnende pubers hebben daar natuurlijk geen boodschap aan - wat dacht je - neen?? Dit betekend voor haar blijven argumenteren tot ik moet toegeven dat het inderdaad heel tof moet zijn om op de wei alleen te gaan spelen in alle rust en vrijheid. Dus geef ik toe met een klein bezorgd hartje.

Arno gaat heel graag met onze buurjongen voetbal spelen op het pleintje naast de deur, op zich geen probleem. Maar .... ik zie hem daar niet en je weet nooit wat er allemaal kan gebeuren op zo'n pleintje. Maar ik zeg ja met een klein bezorgd hartje.

Axel mag naar het verjaardagsfeestje van een vriendje, naar Planckendael op schattenjacht. Super! het enthousiasme is niet te stuiten. Maar .... ik ken die ouders niet écht en ze gaan met de wagen. Zullen ze wel voorzichtig genoeg zijn? Die schattenjacht, is die wel onder begeleiding? Maar hij wil zoooooo graaaag en wie ben ik om neen te zeggen. Dus geef toe met een klein bezorgd hartje.

OK, mijn moederinstinct werkt behoorlijk en mijn verstand zegt mij voortdurend dat je je kinderen alle kansen moet geven om zichzelf te ontplooien enz..enz.. maar waarom spreekt mijn gevoel dat dan zo dikwijls tegen?!

Dit kan dus alleen aan deze fameuze generatiekloof liggen, de generatie voor Dutroux/Fourniquet en de generatie na Dutroux/Fourniquet.
Wij hadden een zekere vrijheid die onze kinderen nu niet meer is gegund, maar wij hadden daarbij ook een veel grotere sociale controle - ook al waren wij ons daar toen gelukkig niet van bewust - maar door de anonimiteit van onze maatschappij is ook deze controle verdwenen, en daar het ik nog het meeste moeite mee...

Ik vermoed dat ik niet alleen ben dat hier zo over denkt en gelukkig laten onze kindjes dit niet aan hun puber-hartje komen en praten mij onder tafel met hun argumenten, kijken mij aan met hun bambi-ogen en mijn moederhart smelt ter plaatste en dus zeg ik keer op keer ja ... met een klein hartje.

Uit de krant

gevonden op hln: Plaats in het gezin bepaald je leven.

"Eerstgeborenen (Arno en ik dus) zijn doorzetters, dominant, prestatiegericht, religieus, nauwgezet en neurotisch zijn. Ze verdienen meer, hebben meer verantwoordelijksheidszin, zijn meer georganiseerd en volgen de regels. Ze zijn radicaler en zijn pioniers. Eerstgeborenen hebben meer kans op een Nobelprijs: Charles Darwin was bijvoorbeeld het eerste kind van zes. (wij zijn beide de oudste van 3, hebben wij nu 50% minder kans op de Nobelprijs?)
Middelkinderen (bij ons is dit Bo) zijn rebels, minder religieus en impulsief. Ze staan open voor nieuwe ervaringen. Ze presteren slechter op school, stellen vaak dingen uit maar zijn bemiddelaars.
Jongste kinderen (Hugo en Axel) meegaand, warm, sociaal, extrovert en creatief zijn. Ze zijn vaak de grappenmaker en stellen autoriteit in vraag. "

Waarom zou ik dit nu toch zo'n leuk berichtje vinden ;-)

Meet & greet

Ons gezin...

De allereerste keer

Dit is het allereerste berichtje op mijn allereerste blog.
Samen met Axel, onze jongste spruit, zie je me op een van de zeldzame foto's waar ik zelf ook opsta, ik ben namelijk over 't algemeen de fotograaf in huis - net zoals de meeste mama's veronderstel ik, niet?