2008 - de balans

2008: de balans

weer een jaartje ouder - en wijzer!?

een zeer fijne vakantie - hoe kan dat ook anders?

kinderen die niet lijken te stoppen met groeien - of zijn wij aan't krimpen?

ons mama die elk jaar zienderogen achteruit gaat :-( maar die ondanks haar dipkes er altijd weer bovenop komt!

Arno die eindelijk zijn sport gevonden heeft: zaalvoetbal

Axel zijn beste vriend naar Malawi - hij heeft er nu een pennevriend bij ;-) en wij een vakantieadresje!

Bo die nog steeds een bezige bij is.

Gorki: ondertussen een al redelijk uit de kluiten gewassen hond.

ook nog:

Een zus die eindelijk heel goe op haar pootjes is terecht gekomen.

Een broer die is gescheiden maar die toch nog een nieuwe liefde heeft ontdekt.

Dus spijtig genoeg een schoonzusje minder ... maar wij blijven haar graag zien zenne.

De slokdarmkanker bij pépé Jean.

Oma fit en gezond als geen ander!

Toffe weekendjes met toffe vrienden.

Supergezellige communiefeestjes.

Merci aan Facebook voor het terugvinden van oude en dierbare bekenden

voor 2009 wensen wij voor iedereen:

veel zon en fijne vakanties

niet te veel stress natuurlijk, dit spreekt voor zich

ook een paar toffe weekendjes met toffe vrienden

en supergezellige feestjes

een superfit brein in een superfit lichaam ;-)

een keer winnen op de lotto (niet vergeten dat ik jullie dit heb toegewenst!)

vrede en dus geen ruzies of akkefietjes

en natuurlijk een heel gezellige Kerst en een spetterend Nieuwjaar!

Studeren

Heel de voorbije periode stond al in het teken van 'studeren'.

Elk jaar een beetje meer en een beetje moeilijker.

Ze hadden op voorhand een studieplanning opgesteld en zich daar ook keurig aan gehouden, dikke proficiat daarvoor!

Toeval wil dat ze alle3 hun moeilijkste examen na het laatste studie-weekend moesten afleggen;

Arno: Wiskunde, Bo: Frans, Axel: Woord-en zinsleer en Gorki: van de A-klas naar de B-klas.

Hoe het voor onze kids gaat aflopen weet ik nog niet maar ik heb er alle vertrouwen in ;-)

Gorki die mag samen met Bo naar de B-klas en dat verdient écht waar nen hele dikke proficiat, want al die oefeningen dat ze daar samen moeten uitvoeren zijn écht niet gemakkellijk.

Hoeveel punten ze hebben behaald weten we nog niet, we wachten vol spanning tot dit verschijnt op de website van de hondenschool: http://www.kravaalbos.be/ , jullie kunnen hier binnenkort hierop een kijkje op nemen, ze zetten bij: overgangsexamen, ze gaan er de resultaten opzetten en een fototje.

Sinterklaas

Zoals wel in de meeste huisgezinnen is de Sint dit weekend ook bij ons langs geweest.

Hij blijft me verbazen!

Alledrie zijn ondertussen ingelicht over de geheimen die deze goedheilig man met zich meebrengt. Alle vragen werden zeer eerlijk en zeer open beantwoord en toch ...

De spanning was op vrijdagavond niet meer te houden:

waren ze wel braaf genoeg geweest?

zou hij wel weten wat er op hun vervanglijstje staat?

wanneer mocht die schoen eindelijk klaargezet worden?

er waren toch genoeg wortels voor zijn schimmel 'goed weer vandaag'?!

en ..oo.. nog vlug een briefje erbij met een paar doelgerichte vragen, zoals; mag ik alsjeblief een handtekening, en was 'die' op school een hulpsint of was ù het?!

enz..enz..!

Wat dachten jullie?

Natuurlijk waren ze braaf geweest. Ik heb het eigenlijk altijd een beetje wreed gevonden om de kinderen het idee te geven dat de Sint enkel bij de 'brave' en 'lieve' kindjes komt - wie kan dat nu in hemelsnaam volhouden?

Neen, dan ga ik meer voor de optie: begeleide keuzes maken, ttz. uitleggen dat de Sint voor alle kindjes moet speelgoed brengen, dat hij ook met budgetten werkt én dat zelfs de Sint recht heeft op een vergissing hier en daar - dus als deze goedheilig man dan toch een foutje maakt bij het plaatsen van al die pakjes en snoepgoed dan moet hem dit maar vergeven worden - net zoals hij vergeeft dat kinderen écht niet een volledig jaar flink en braaf kunnen zijn.

Maar deze keer heeft de Sint alle verwachtingen overtroffen!

Hij heeft voor de eerste keer in zijn carrière GEEN ENKELE fout gemaakt!

Zelfs zonder verlang- en vervanglijstjes! (ik ben daar eigenlijk wel behoorlijk trots op ;-))

We hebben zelfs een handtekening van de enige echte!

Goed Leven

Hier staan we eigenlijk te weinig stil bij: wat een goed leven wij in België hebben.

Door mijn ingreep ben ik me hiervan weer eens zeer sterk van bewust geworden.

Bij het verlaten van het ziekenhuis heb ik strikte 'gedragsvoorschriften' meegekregen, ik bespaar jullie de details maar het is een getypt recto/verso A4tje! Tot 8/12 mag ik max een half uurtje rechtstaan, om dit te compenseren moet ik daarna minstens 1 uur platliggen, dus niet met een zacht kussentje in de rug comfortabel een boekje lezen - neen: plat!

enfin .. dat is het probleem niet wat moet moet en verder moet je daar niet over zeuren, het is nu eenmaal zo.

Waar ik het moeilijk mee heb is het niets doen (niet te geloven hé) en dat bijgevolg alles voor Hugo is. Nu zijn er wel meer mensen die fulltime werken en daarbij een huishouden runnen, maar hij werkt meer dan zijn dagen ;-) doet het huishouden en heeft dan ook nog een keer mijn beslommeringen erbij (grote wandelingen met Gorki, schoenen kopen voor Arno, nieuwe jeans voor Axel, de kinderen brengen en halen van hun bezigheden - met dank aan oma - enz enz)

Dit weekend werd duidelijk dat dit écht niet te doen was daar dit toch nog tot eind december op dezelfde manier zal doorgaan.

Maandagochtend heb ik contact genomen met onze mutualiteit en woensdagmiddag komt al voor de eerste keer een gezinshulp!




Deze dame komt 1 keer per week onze huishoudelijke taken overnemen: beetje opruimen, beetje strijken, boodschappen en eten klaarmaken.

We zijn hiermee bij voorbaat al in de wolken, ik weet niet zeker maar ik denk niet dat dit in veel landen mogelijk is ... en dit na 1 telefoontje!

Lagotto winterwandeling

Vorige zondag was het zover ... eindelijk ... een Lagotto wandeling.

Marc Wouters van de 'Di Sole e Terra' kennel had een kleine reunie georganiseerd en daar keek Bo al heel lang naar uit. alle factoren om een prettige namiddag door te brengen waren aanwezig:

- heel veel honden en meer in't bijzonder Lagotto's

- nestgenootjes van Gorki, kan ze eidelijk eens zonder schroom vergelijken ;-)

- winterse taferelen

- and last but not least een ijzig koude maar prachtige wandeling

Er werd voor 'De Kluisberg' gekozen dit was een min of meer centraal punt voor iedereen.

De Kluisberg is een heuvel in de Vlaamse Ardennen, op de grens van Vlaanderen en Wallonië. De Kluisberg is 141 meter hoog en is een omvangrijk natuur- en recreatiegebied. Op de top van de berg ligt een in onbruik geraakte uitkijktoren. De toren zou tijdens de godsdiensttwisten gedurende de 16e eeuw gediend hebben als schuilplaats voor de Bosgeuzen.

Volgens Bo ware al de hondjes SUPER lief, allerschattigst, heel goed opgevoed en heel mooi maar er kon er maar eentje de mooiste en de liefste zijn, en tja ... wie zou dat volgens haar zijn geweest ?!

Verplicht liggen (2)

Tja de meesten onder jullie weten ondertussen dat mijn verplicht liggen toch nog een staartje heeft gekregen...

Vorige dinsdag was de pijn écht niet meer te houden en ben ik spoed naar de spoed gegaan. Na onderzoek en een scan hebben ze daar beslist dat ik een ingreep moest ondergaan naar aanleiding van een distale hernia -diegene die nieuwschierig zijn naar de klinische info kunnen op de link klikken- ik kan jullie wel verzekeren dat het een pijnlijk iets is.

Uiteindelijk werd de ingreep donderdagnamiddag uitgevoerd en ben ik ondertussen al terug thuis.... nog steeds liggend maar nu wel zonder pijn en daar ben ik best content mee. Ale de rest komt met de nodige rust, verzorging en begeleiding wel weer goe ;-)

Verplicht liggen

Een flinke zenuw heeft beslist om zich effe tussen 2 rugwervels te nestelen.
Ik zit/lig/sta op allerlei manieren om de druk tot een minimum te herleiden en kom tot de vaststellling dat een mens meer van hele kleine dingen kan genieten als de rest van het lichaam effe in staking is.

een megaknuffel:



de capriolen van een gekke hond:



een dochter die zomaar de herfstblaadjes gaat samenharken!



Een 'home-made' megasuperlief kaboutertje:

Halloween

Dit was ik al bijna vergeten te noteren en dat terwijl deze blog juist dient om niet te vergeten ;-)

De laastste vrijdag voor de herfstvakantie is er traditioneel een Halloweenfeestje op school. De kinderen mogen verkleed naar school komen, er is muziek, snoepjes, en een verkiezing. Om een of andere reden heeft de directie dit jaar beslist Halloween niet meer te vieren daar het zou gaan om een 'Amerikaans' feest en geen Europees?! ... who the f*ck cares?!

Moest ze nu nog een keer moeite gedaan hebben om dit te checken zou ik er al veel minder moeite mee hebben. Door haar weigering ben ik het dan maar zelf effe gaan opzoeken/surfen zodat ik de kinderen uit kon leggen waarom, wat blijkt: dit is absoluut geen 'typisch' Amerikaans feest, maar van oorsprong een Keltisch feest écht wel de moeite om een keer op deze link te klikken, een klein stukje hieruit:

"Kostumen en het uitdelen van lekkernijen waren een traditioneel onderdeel van de Keltische viering. En hoewel Samhain begon als een strikt Keltisch festival, is het waarschijnlijk dat aspecten van de Romeinse religie in deze viering werden opgenomen gedurende de vier eeuwen van Romeinse heerschappij in Brittannië (43-410 na Christus). Pomona was bijvoorbeeld de Romeinse godin van de fruitbomen en hoven. Haar symbool was een appel. Sommige geleerden geloven dat dit zou kunnen verklaren hoe gesuikerde appels en het 'appelhappen' een onderdeel van Halloween (zoals Samhain later werd genoemd) werden."

Als de Kelten zich mochten verkleden en snoepgoed nuttigen, waarom onze kinderen niet? - Dit komt zéker als volgend item op de vergadering van het oudercontact (.. machtsmisbruik naar kinderen toe ... daar steiger ik van!)

Met de belofte dat ze thuis Halloween mochten vieren en samen met vriendjes de stoepen afschuimen naar snoep en griezels waren ze toch een beetje getroost.

Boekenbeurs

Vandaag hebben we speciaal een dagje vrij genomen om naar de boekenbeurs te gaan. Axel was nog nooit geweest en wou dit absoluut eens zien, ook Bo wist niet meer dat ze daar ooit was geweest - alleen Arno die zag dit helemaal niet zitten .. 60.000 boeken!! hij kon niet begrijpen dat wij dat leuk vonden :-)

Sinds Axel de verhalen van Geronimo Stilton heeft ontdekt vindt hij lezen superleuk.

Voor de leken onder jullie die dit heerschap niet kennen: Geronimo Stilton werd geboren in Rokford, op Muizeneiland. Hij beleeft, samen met zijn familie, vele avonturen waar hij spannende boeken over schrijft. Hij staat ook aan het hoofd van De Wakkere Muis , de meest gelezen krant van wakker Muizeneiland. Zijn schrijfstijl is écht vernieuwend, creatief en s u p e r leuk om te lezen. Ook het lettertype in het verhaal wordt aangepast aan de betekenis van het woord en zo wordt lezen nooit saai. Geronimo is ondertussen een gedegen concurrent geworden van JK Rowling (de schrijfster van de Harry Potter's).

Geronimo kwam vandaag ook naar de boekenbeurs om zijn boeken te signeren, wij hebben dus nu een mooi getekend exemplaar van 'Reis door de tijd' van de master himself!




Axel is zo trots als een pauw met zijn boek - ik geef toe dit geeft mij ook een heel goed gevoel.

Over Bo moest ik me geen zorgen maken, die had een vriendinnetje meegevraagd - beide zijn ze boekenverslinsters - alleen Arno die krijgt de smaak van het lezen maar niet te pakken. Ik had nog zo gehoopt dat er tussen die 60.000 exemplaren wel eentje zou tussen zitten die hem zou kunnen bekoren, maar nee hoor.

zot, zotter, zotst

Zot, zotter, zotst = hond, honder, Gorki!

Hij is nu helemaal in zijn puberteit gekomen. Nog vlug effe plassen als je hem roept ipv onmiddellijk te komen zoals het hoort en je dan op de koop toe aankijken met een blik: "had u me soms geroepen?" enz.. kijk maar mee:

Hoezo "in de mand!" ik zit er toch in?? wat is het probleem??

Ik weet toch dat ik nu niet mag zwemmen, gewoon effe likken (plots grote dorst!)

ps: Uiteindelijk is hij er toch in gevallen hoor en kon hij natuurlijk niet anders dan eerst een klein baantje te zwemmen alvorens er terug uit te komen;-)

Goed om te weten ...

Honden

Er zijn veel bedenkingen die je zou kunnen maken bij de vraag: gaan we voor een hond of toch liever niet - ik ga geen argumenten opsommen, dit is een kwestie dat per gezin moet opgelost worden.


Een voordeel staat echter buiten alle discusie, er wordt veel meer samen gewandeld sinds Gorki er is. Ook gisteren hebben we weer een pracht van een wandeling gevonden in Munsterbilzen: het Munsterbos. We konden kiezen tussen de blauwe pijtljes (5km) of de rode (8km), onze kids zijn ondertussen ervaren wandelaars dus besloten voor rood te gaan.



'Iets' gevonden!, moet natuurlijk mee naar huis ;-)


Ons wandelpad ging door land, wei en bos.



de herfst was volop aanwezig



Ondanks het mooie weer kwamen we maar zéér sporadisch andere wandelaars tegen.



Er was voor ieder wel iets te ontdekken



Axel en Bo hun voeten en benen deden zo'n pijn dat ze wel even moesten uitrusten ... in de speeltuin.



Ook voor Gorki was het blijkbaar een zeer deugdoend stapke geweest, zelfs om te eten ging hij niet meer rechtstaan. In plaats van zoals elke avond met ons mee naar boven te gaan om nog een beetje TV te kijken ging hij nu rechtstreeks naar zijn mand en is er de hele avond niet meer uitgeweest.

Ochtendwandeling

Ik ben deze morgen met Gorki gaan wandelen in het bos, we hadden het volledige bos voor onszelf (konijntjes, eendjes en eekhoorntjes niet meegerekend natuurlijk).

Zàlig was het, de stilte, de herfst, het zonnetje ... meer heb je niet nodig om je dag goed in te zetten, alhoewel dat de eendjes ginder het niet met mij eens zullen zijn: van Gorki moest en zouden ze op het water blijven! - hij bleef maar rond de vijver lopen, crossen en blaffen tot hij er zeker van was dat ze er allemaal in waren - ontzettend grappig was dat!

Vrienden

Elk jaar proberen we samen met een paar vrienden een weekendje erop uit te trekken zonder kinderen. Niet nodig te vertellen dat we daar steeds héél érg naar uitkijken.

Om het voor hun ook tof te houden mogen ze kiezen waar ze logeren, Arno koos voor één van zijn vrienden (Jan in Asse), Bo koos voor haar beste vriendin (Lorane in St-Agatha-Berchem) en Axel koos voor Dieter (in Meldert). Daar ze verschillende plaatsen kozen was het organisatorisch een puzzeltje maar daar maken we al lang geen probleem meer van.

Zoals elk jaar hadden we weer een weekend uit de duizend gekozen!
Prachtig zomerweer, tof huisje, ongeloofelijk mooie omgeving en natuurlijk een uitzonderlijk gezelschap!
Het weekend was in 1 woord FANTASTISCH, we hebben gelachen, gewandeld, gelachen, spelletjes, gelachen, gedanst, gelachen, gegeten, gelachen... onze batterijen zijn weer voor een tijdje opgeladen.

Feestje

Arno en Robin (school-en chirovriend) verjaren op een dagje na samen. Robin vrijdag 3 en Arno zaterdag 4 oktober. Toeval wil dat vrijdag 3 oktober een pedagogische studiedag was dus konden die 2 hun wildste plannen uitvoeren.
Samen hebben ze een heel scenario in elkaar gestoken, er werden nog 4 anderen vrienden uitgenodigd om te blijven slapen en samen vanalles te ondernemen.
Op vrijdag zouden ze eerst gaan lasershooting doen, daarna pitta-tje veroberberen en dan een hele avond gamen - tot 5u hebben ze het uitgehouden!
Zaterdagmiddag kwamen ze allen bij ons eten en daarna gaan muurklimmen.








Om dit feestweek-end op gepaste wijze af te sluiten hadden we zondag peter Marc & co, meter Katrien & co en pépé Jean uitgenodigd. Het werd een gezellige namiddag vol puzzel- en
speelplezier.

Verjaardagen

Er is iets wat hier nooit onopgemerkt voorbijgaat: een verjaardag, er kan gewoonweg niet genoeg gefeest worden ;-) als de verjaardag dan ook nog een keer toevallig tijdens een week-end valt is het hek helemaal van de dam.

Op 4 oktober, ter info ook werelddierendag, maar nog belangrijker : Arno's en Gian's verjaardag.

De meeste van jullie zijn hier niet van op de hoogte maar Hugo is het mannelijke deeltje van een 2-eiige tweeling, het vrouwelijk deeltie is tante Riet, er zijn veel toevalligheden in de wereld maar soms is het toeval zo aanwezig dat het nog moeilijk te geloven is dat er nog zo iets is als 'toeval'. Zo zijn allebei hun eerstgeborene jongens - niet écht spectaculair - maar ze zijn allebei geboren op dezelfde dag, met 1 jaar verschil, toch wel écht toeval, niet?

Daar oma weer eens niet kon aanwezig zijn op het verjaardagsfeestje - wegens te druk - is Arno's geboorteverhaal niet verteld. Een verjaardag zonder dit verhaal is geen verjaardag - dus bij deze zijn jullie mijn gewillige slachtoffers, met mijn oprechte dank ;-)

Hugo is peter van Gian en natùùrlijk waren we uitgenodigd op zijn eerste verjaardag. Toen we door hadden dat Arno beslist had diezelfde geboren te worden besloten we niets te vertellen tot onze baby er effectief was (we hadden tot op het laaste moment werkelijk geen idee of het een meisje of een jongen zou worden en wilden dit graag als verrassing houden). Toen hij eindelijk geboren was belde Hugo vol trots naar zijn mama om haar het goeie nieuws te melden. Iedereen die oma kent weet waarover ik praat: maar Hugo kreeg de kans niet ook maar iets te vertellen, het enige wat haar dat moment bezig hield was wanneer en hoe we op het verjaardagsfeestje van Gian zouden zijn. Toen ze eindelijk door had dat we daar niet op tijd konden zijn was ze w o e d e n d - toen Hugo haar vertelde dat ook ik niet aanwezig zou zijn was ze zo'n beetje buiten zichzelf van onmacht en kolère.

Na een hele tiranide van verwijten over onverantwoord gedrag enz..enz.. zag Hugo eindelijk de kans de reden te vertellen waarom we niet tijdig op het feestje konden zijn - iedereen die oma kent zal dit heel moeilijk vinden om te geloven maar ze was minutenlang sprakeloos! ze vergat zelfs te vragen hoe onze nieuwe baby noemde, of het een jongen of een meisje was, hoeveel hij woog enz.. enz...

Het moet gezegd: ze is onmiddellijk in haar wagen gesprongen, heeft onderweg ergens een e n o r m e ruiker bloemen gevonden , ze heeft op de dokters en verpleegster ingepraat tot ze in het verloskwartier binnen mocht om haar nieuwste kleinzoon te bewonderen, zich uitgebreid te verontschuldigen én toch nog op tijd aanwezig te zijn om de eerste verjaardag van Gian.

Prachtig zomerweer

Zalig, zo'n weertje. Ons weekend stond - zoals altijd - redelijk vol gepland. Maar we hebben alles laten schieten en gewoonweg voor een dagje zee gekozen. Natuurlijk hebben we er niet aan gedacht ons fototoestel mee te nemen (lang leve de GSM), noch ons zwemgerief of handdoeken, tja, dit is typisch aan impulsieve beslissingen zeker ;-)

We kozen voor Cadzand, net over de Belgische grens, de andere kant van het Zwin , ongeloofelijk was een verschil met onze kust. Mooie grote stranden, prachtige duinen ... onbegrijpelijk ... waar en wanneer het is misgelopen met onze kust?

even poseren:



Waar kan er beter een put(je) gegraven worden dan tussen 2 baasjes die languit op strand liggen te luieren:



Welk kind vind dit nu niet het einde!

Autoloze zondag

Vandaag was Brussel heel even een speelparadijs voor kinderen, fieters en wandelaars.

Stilte en lege straten, het mooie weertje kregen we er als extra bonusje bij.