Familie

Gisteren hebben we een familiefeestje gehad, alle nonkels, tantes, neven en nichten die konden komen waren daar.
'K heb nooit zo duidelijk als gisteren beseft hoe ik dit heb gemist, al mijn zorgen ... bekommernissen ... werden ineens gedeeld door zoveel mensen dat ik even niet meer het gevoel had er alleen voor te staan ... zalig!
'K weet ook maar al te goed dat dit niet aan al die lieve mensen ligt hoor, laat duidelijk wezen dat dit geheel aan mij heeft gelegen dat er zo lang geen contact is geweest.
Maar voor mij was het emotioneel niet haalbaar om tussen julie te vertoeven zonder het overdonderd gemis te voelen van onze papa en ons mama, daar moesten blijkbaar enkele jaren overgaan om dit aan te kunnen ... en voila het is mij gelukt! en ik heb er bovendien nog onvoorstelbaar van genoten.
Mijn verstand en mijn gevoel zeggen mij natuurlijk wel dat jullie allemaal bekommerd zijn om ons en vooral om ons mama maar Alzheimer is zo'n verdomd eenzame aandoening!
Het vergt heel veel om te aanvaarden dat een van je dierbare overkomt.
Ik besef maar al te goed dat dit eigenlijk ieder van ons overkomt en dat we dit elk op onze eigen manier een plaatsje moeten geven, voor de een is het een zus, voor de andere een tante, een meter, een partner ... maar voor ons is ze 'onze' mama ... die er wel maar eigenlijk ook niet meer is.
Dus daarom aan iedereen bedankt voor de steun, het meedeleven en vooral voor het begrip.
Vanwege jullie alleroudste nichtje ;-)

Oostenrijk: dag 7

Voilà, het trieste weer is verdwenen zoals het gekomen was, onopgemerkt... zachtjes..., we konden weer volop van een zomers zonnetje genieten.
We hadden Arno beloofd terug te keren naar Turracher Höhe, vorige keer waren de weersomsmtandigheden er niet naar om op de Nockyflitzer te gaan maar vandaag was het zo ver. De Nockyflitzer is een soort 8-baan maar dan op z'n Oostenrijks - met de kabellift naar boven en dan met een soort bobslee naar beneden. Zowel Arno als Hugo vonden het super.





Daarna zijn we het “Keltendorp” gaan opzoeken: Dit werd in allerlei toeristische folders aangeprezen als een mooie historische site … wij vonden het een beetje teleurstellend - ver rijden om weinig te zien. Voor Axel was het super.


Gelukkig was het hapje en het drankje er lekker ;-)
De kids vonden het voor vandaag ook wel welletjes en dan zijn we maar terug afgezakt naar het hotel en we hebben de avond op dezelfde manier afgesloten als de andere dagen.
Aan tafel was de stemming plots wat bedrukt: op één of andere manier kwamen we plots tot de vaststelling dat we nog slechts 2 volle dagen in Oostenrijk waren en dat we dan reeds terug onze valiezen moesten pakken en naar huis terugkeren…
We namen ons voor deze 2 dagen dan ook ten volle te benutten.

Oostenrijk: dag 6

Vandaag krijgen we het vervolg van het typisch Oostenrijks-Belgisch weertje: ze voorspelden een godsganse dag miezerig regenweer en wat kan men dan doen? juist ja: shoppen!!

Kaartjes kiezen om naar vriendjes en vriendinnetjes te sturen, het juiste souveniertje uitzoeken, allemaal niet zo simpel hoor :-)


We besluiten samen ons vandaag niet te veel te vermoeien en nemen plaats in een ligstoel aan de rand van het zwembad met een leuk boek bij de hand. Voor diegene die op zoek zijn naar lectuur voor de zomervakantie: Omdat jij er niet meer bent van Louise Candlish of Meneer Pip van Lloyd Jones. Beide boeken werden door mij verslonden en Bo is gepassioneerd door Meneer Pip (toch wel de betere van de 2).


Er werd eveneens wat gebiljart; Arno en Hugo zijn zelfs naar de fitnesszaal getrokken (er naartoe gaan was vermoeiender dan de fitness volgens hen ;-)

Het werd dus een dagje van verplicht nietsdoen en luieren.

Het zal jullie heelwaarschijnlijk niets verbazen dat geen van ons daar problemen mee had.

Oostenrijk: dag 5

We hebben tot hier toe al onvoorstelbaar veel geluk gehad met het weer, vandaag echter zou het volgens de voorspellingen iets minder zijn .... we zullen wel zien.

De kinderen zijn gek op mooie stenen en we hadden hun beloofd om naar het Alpin+Art+Gallery museum in Turracher Höge te gaan, vandaag leek ons het juiste moment om zo iets te doen.

Ze hebben daar een prachtige collectie van edelsteden, berggesteentes, steen geworden boomstronken etc.. We hadden dit museum al eerder bezocht maar het blijft nog steeds betoverend mooi.


Na onze kleine portie cultuur waren we terug in 'the mood' voor wat beweging en amusement.
's Namiddags kregen we wat ons werd voorspeld : een typisch Oostenrijks-Belgisch zomerweertje: wat regen en veel wolken. Er is echter meer dan een beetje regen en wat wolken nodig om ons binnen te houden, de jongens besloten om een rondje mini-golf te spelen en een partijtje voetbal en Bo en ik zijn met samen Gorki toch nog een flinke wandeling gaan doen.

Om onze dagelijkse routine ;-) niet te doorbreken zijn we daarna natuurlijk naar het zwembad getrokken voor onze zwem-en saunabeurt.

Oostenrijk: dag 4

YES!! Hij heeft het begrepen: Gorki heeft ons laten slapen tot 7u45’ te gek!

Weer prachtig weer vandaag en we besluiten de 'Mârchenwanderermeile' te doen… wat we daarvan moesten verwachten wisten we niet echt maar wie niet waagt niet wint.

Het bleek een mooie sprookjeswandeling te zijn midden in een dorp/bos. Alles was op kindermaat: kabouters, draken, heksen, wigwams, noem maar op en het was aanwezig.

Een 175m lange hangbrug (meer dan 100m over de grond) was het hoogte- en knelpunt van deze wandeling, hoogtepunt voor Arno, Bo en Hugo; knelpunt voor Axel en ik.

Arno en Bo hebben bovendien ook nog een heksenrit gedaan: zeer snelle 'ritje' naast de hangbrug… zij vonden dit een leuke ervaring ... ik was gwoon blij dat ik de brug over was.

De wandeling zelf zat heel goed in elkaar, ze hadden na elke bocht wel een andere 'activiteit' dan wandelen voor de kinderen voorzien zodat ze met plezier verder gingen en uitkeken wat de volgende opdracht wel kon zijn.

Zo was er een heuse draak:

Een échte heks: we moesten kaarten trekken met raadsels erop en deze dan eerst oplossen voor we verder konden.

een levensgroot memoryspel:

Een kegelspel:

Ze wisten weer geen blijf met hun inspiratie en creativiteit ;-)

Tijdens de wandeling hebben we ook even een pauze genomen aan een “ponyranch”, waar een “echte valse” koei stond. Gorki kon maar niet begrijpen dat deze koeien geen kik gaven terwijl hij daar nochtans zijn best stond te doen om indruk te maken met zijn gebalf … voor ons was't gieren, en daar begreep hij dan wéér niets van.

Nadien zijn de jongens dan nog een bezoekje gaan brengen aan het 'Porche'-museum. Bo, Gorki en ik verkozen een wandeling langs het water.

Het rondje 'Porche' was sneller gedaan dan voorzien, gelukkig was er verderop een kleine tentoonstelling van plaatselijke kunstenaars ... viel heel goed in de smaak.

De dag is zoals steeds geëindigd aan het zwembad en de sauna.. Zaaalig. Na het lekkere eten hebben onze jongens nog gebiljart en gekickerd terwijl wij 2 nog maar eens gingen wandelen met Gorki.

Oostenrijk: dag 3

Gorki lijkt het maar niet te begrijpen: het is vakantie!
Deze morgen was hij aan't zeuren vanaf 6u10!
We hadden een geniaal plan - al zeggen we 't zelf: we gingen Gorki gewoon in de douche laten plassen (deze was zoals heel onze kamer e n o r m): maar ni willen hoor! Van 1 ding kunnen we vanaf nu 100% zeker zijn: Gorki = voor 100% zindelijk. Hugo ging met hem mee naar beneden, en zoals we van Hugo kunnen verwachten, verloopt dan niet altijd alles van een leien dakje ;-) Zowel hij als Gorki werden aangevallen en gekrabt door de kat des huizes, deze had het duidelijk niet begrepen op honden en mannen in slaapkledij. Het heeft hun geen van beiden getraumatiseerd, ze kropen terug hun bedje/bench in en we met z'n allen konden we uitslapen tot 8h30 (als dat geen luxe is!).

Na het ontbijt zijn we naar de Millstätter See vertrokken: een bootje gehuurd en gaan varen. De meren in Karinthië zijn zomers lekker warm (+/- 18°à 20°) dus ideaal om te zwemmen in de vrije natuur, er was maar 1 probleem .... we waren duidelijk niet de enige.
't Was ni zo simpel om een plekje te vinden waar ook honden welkom waren om te zwemmen, maar daar hij voor ons een deel van ons gezin is, was er geen sprake van dat wij een genoegen zouden nemen met een plekje waar hij niet mee mocht zwemmen, en zoals altijd: wie zoekt die vindt. Het was zàlig:
Voor elk was wils:

Bo: zwemmen en spelen met Gorki:




apporteren:





Axel op onderwater onderzoek, hij is gek op mooi stenen en deze zijn daar in overvloed, 't is vooral kwestie om er de mooiste uit te kiezen .... en die liggen vanaf nu in onze tuin! ;-)





Gorki had het steeds druk ... iedereen moest altijd samen blijven.
Waar was Axel toch naartoe ???

Gevonden!




Voor Hugo en Arno de krant, eerlijk verdeeld, de ene de sportkrant en de andere de rest

Na het gebruikelijk zwempartijtje/sauna/stoombad in het hotel zijn we gaan aanschuiven aan het buffet der plaatselijke gerechten… om van te smullen!

Daarna nog een spelletje Pit-Pat (= combinatie tussen minigolf en biljart) gespeeld en raadt eens wie de winnaar was: Arno natuurlijk….

Een leuke avondwandeling met z’n allen zorgde weer voor de perfecte afsluiter van deze mooie dag.

Oostenrijk: dag 2

Gorki beseft duidelijk nog niet dat we vanaf nu op vakantie-ritme leven en wil om 6u30 al buiten voor zijn ochtendplasje, tja ieder zijn prioriteiten zeker?
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt proberen we (lees Hugo) in ons beste Duits de weg te vinden naar de “Bergbahn”. Deze ging naar een hoogte van 2100m - waarom niet? - dus wij met z'n allen erin.



Eenmaal boven konden we genieten van een uniek zicht op de vallei en de bergen rondom ons.



Boven besluiten we dat we écht wel fit en groot genoeg zijn om naar het dal te wandelen in plaats van opnieuw de liftjes in te kruipen - bovendien heb ik toch wel een beetje last van hoogtevrees en zo 1 ritje per dag is echt wel genoeg;-)
Trouwens de route stond duidelijk aangeduid, dus .... naar beneden.



De wandeling was verrassend, op het eerste stukje hadden we de luxe van een heus wandelpadje, romantisch slingerend door de Alpse weiden met prachtige zichten. Eenmaal de boomgrens bereikt toonden de wegwijzers ons een uitgesleten droogstaand bergbeekje dwars door een dicht dennenbos voorbij loslopende koeien (en stier) - en ja Gorki nam ook enthousiast deel aan deze wandeling;-)
Op zo'n moment zijn er niet veel opties meer, dus verder naar beneden, een paar enorme mierennesten kregen we er als extra-tje bovenop;-)



Wat we niet onmiddellijk begrepen was waarom -de weinige- wandelaars die we onderweg tegenkwamen ons zo glimlachend en verbaasd aankeken.
Na een tijdje hadden we door, ons schoeisel was eerlijk gezegd niet écht aangepast aan dit type wandelingen.
Al deze wandelaars waren voorzien van wandelsticks en zware bergschoenen ... en wij:



Bo op haar teensletsen, wij op onze sandalen, Axel op zijn Crock’s en Arno als enige op sportschoenen.
Toch hebben we deze eerste bergwandeling moeiteloos doorstaan (zelfs Gorki had er veel plezier in!). Hugo was wel bijna gestruikeld op een piepklein keitje -een van zijn specialiteiten in 't buitenland- maar voor de rest hebben we zonder drank en zonder eten de afdaling afgewerkt tot aan de “Mittelbahn”: daar moesten we dringend eten en drinken.



We waren tijdig terug in ons hotel zodat we nog konden zwemmen en van een saunatje genieten voor we weer werden verwend in het restaurant.
Daarna een avondwandeling met Gorki en ons bedje in voor weer een nieuwe dag in ons paradijsje.

Oostenrijk: 3 juli

Om 4u 's ochtends opgestaan voor de langverwachte vakantie.

De kids waren s u p e r opgewonden - zal wel normaal zijn zeker?,

Wij hadden slecht geslapen, onweer, warm ... enfin, we konden niet snel genoeg in de auto zitten richting Oostenrijk en meer bepaald Bad Klein Kirchheim in Karinthië.

Iedereen heeft zich onderweg voorbeeldig gedragen, geen gezeur, geen gezaag, zelfs Gorki gaf geen kik ;-) hij had het dan ook veel te druk met een mega-bot, speciaal voor de gelegenheid achter de hand gehouden.

Om 17u (stipt!) zijn we in ons hotel toegekomen.

Het hotel was alles wat het via internet beloofde, prachtige ligging, een mooie grote kamer, zwembad, sauna, stoombad, alles was aanwezig.

Vooral op dat laatste hadden we ons al heel de rit op verheugd.

Daarna ons even opgefrist en naar het restaurant … hoe eenvoudig kan het leven zijn?

Het eten was zeer verzorgd en onzéttend lekker… dat beloofde voor de volgende dagen!

Daarna nog een kleine avondwandeling met Gorki en met z'n allen vroeg naar bed.

Een goede nachtrust na deze vermoeide dag was welkom.

Drukke tijden

't zijn drukke tijden tegenwoordig.

Ik had gehoopt dat eenmaal de examen door waren we in een iets rustiger vaarwater zouden terecht komen maar nee hoor ;-)

De attesten moeten opgehaald worden, naar 3 oudercontacten, al wat ze op school dit jaar hebben getekend/geknutseld mogen ze mee naar huis nemen ;-)

Ze hebben alle 3 eerlijk waar hun best gedaan en de resultaten zijn er dan ook naar, dus hebben we om het vakantiegevoel te proberen iets te versnellen ALLE schoolmateriaal uit onze leefruimtes gehaald, bij ons geen pennenzakken, fardes of leerboeken meer te bespeuren, schooltassen voor 2 maand de zolder op!

Wat we hiermee wilden bereiken = gelukt, een instant vakantiegevoel!

Nu nog alleen alles inpakken, buren verwittigen en instructies doorgeven en weg zijn we.

Voor diegene die hetzelfde van plan zijn .... een hele fijne vakantie! en tot binnen 2 weken!