Knuffels

Als er iets is wat minder evident wordt bij beginnende pubers is het wel knuffels.

Dus als deze spontaan even langskomen is dat dubbel genieten.

Arno die in de keuken - toevallig - langskomt, terwijl ik daar druk bezig ben, en dan op zijn typische norse toon 'zoen' afdwingt en dan eventjes kort bij me aan komt leunen, hmmm heerlijk.

Axel, die natuurlijk niet de kleinste wil zijn, en dus voorbeeld volgt van de grootste, maar die toch zijn dagelijkse portie knuffels nodig heeft. Hij komt dan langs als hij zeker weet dat er niemand anders in de buurt is om toch snel een knuffel te krijgen/geven. 's Avonds bij het slapengaan, een zoen, nog een zoen én nog een allerlaatste zoen en dan nog één keer neuze, neuze wil. hmmm zàlig.

Bo die, bijna dagelijks, tot de vaststelling komt dat ik toch wel de liefste mama van de héle wereld ben .... neen eigenlijk van het hele universum, wat kan een mens nog meer verlangen?