maandag 14 juli 2008

Oostenrijk: dag 2

Gorki beseft duidelijk nog niet dat we vanaf nu op vakantie-ritme leven en wil om 6u30 al buiten voor zijn ochtendplasje, tja ieder zijn prioriteiten zeker?
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt proberen we (lees Hugo) in ons beste Duits de weg te vinden naar de “Bergbahn”. Deze ging naar een hoogte van 2100m - waarom niet? - dus wij met z'n allen erin.



Eenmaal boven konden we genieten van een uniek zicht op de vallei en de bergen rondom ons.



Boven besluiten we dat we écht wel fit en groot genoeg zijn om naar het dal te wandelen in plaats van opnieuw de liftjes in te kruipen - bovendien heb ik toch wel een beetje last van hoogtevrees en zo 1 ritje per dag is echt wel genoeg;-)
Trouwens de route stond duidelijk aangeduid, dus .... naar beneden.



De wandeling was verrassend, op het eerste stukje hadden we de luxe van een heus wandelpadje, romantisch slingerend door de Alpse weiden met prachtige zichten. Eenmaal de boomgrens bereikt toonden de wegwijzers ons een uitgesleten droogstaand bergbeekje dwars door een dicht dennenbos voorbij loslopende koeien (en stier) - en ja Gorki nam ook enthousiast deel aan deze wandeling;-)
Op zo'n moment zijn er niet veel opties meer, dus verder naar beneden, een paar enorme mierennesten kregen we er als extra-tje bovenop;-)



Wat we niet onmiddellijk begrepen was waarom -de weinige- wandelaars die we onderweg tegenkwamen ons zo glimlachend en verbaasd aankeken.
Na een tijdje hadden we door, ons schoeisel was eerlijk gezegd niet écht aangepast aan dit type wandelingen.
Al deze wandelaars waren voorzien van wandelsticks en zware bergschoenen ... en wij:



Bo op haar teensletsen, wij op onze sandalen, Axel op zijn Crock’s en Arno als enige op sportschoenen.
Toch hebben we deze eerste bergwandeling moeiteloos doorstaan (zelfs Gorki had er veel plezier in!). Hugo was wel bijna gestruikeld op een piepklein keitje -een van zijn specialiteiten in 't buitenland- maar voor de rest hebben we zonder drank en zonder eten de afdaling afgewerkt tot aan de “Mittelbahn”: daar moesten we dringend eten en drinken.



We waren tijdig terug in ons hotel zodat we nog konden zwemmen en van een saunatje genieten voor we weer werden verwend in het restaurant.
Daarna een avondwandeling met Gorki en ons bedje in voor weer een nieuwe dag in ons paradijsje.

Geen opmerkingen: